Laatste reisverslag

Het zit erop.. Mijn Ghana, Hanukkah avontuur zit er op. Wauw, wat heb ik een meer dan fantastische tijd gehad en wat heb ik veel mooie momenten mee mogen maken.

De laatste dagen op Hanukkah heb ik vooral heel erg genoten van de kinderen. Maandag ochtend heb ik in de stad vloerzeil gekocht voor het huisje van Adwoa. Daarna hebben we dit in haar huisje gelegd en heb ik haar een cadeau van mij gegeven. Ik heb voor haar een fotocollage gemaakt met foto’s van haar en haar zoontje en een foto van mij met hun. Ze was er heel erg blij mee en ze was me enorm dankbaar. Smiddags zijn we nog even naar de stad geweest en daarna lekker bij de kinderen gezeten. Dinsdag ochtend ben ik met Moses naar de immigratiedienst geweest om te vragen of ik mijn visum nog kan laten verlengen.  Ik had dit eigenlijk al wat eerder moeten doen, maar we kwamen er telkens niet aan toe. Helaas, verlengen kan niet meer, ik zal moeten hopen dat ze op het vliegveld in Accra niet te moeilijk gaan doen en waarschijnlijk zal ik een boete moeten betalen, 80 cedi dus dat valt wel mee, nou oke dan doen we dat haha. Als we terugrijden zien we dat er een dode man aan de straat ligt. Dit zagen we de heenweg ook al, er staan al heel veel mensen omheen(heenweg ook al) en nu is er ook politie. De mensen houden ons aan om te vragen of we hem kennen. We stoppen en Moses gaat kijken, ik ga ook uit de auto, maar hoef de man niet helemaal te zien. Ik zal jullie de details besparen, maar ze gaan hier in Ghana niet zo netjes om met overleden mensen als in Nederland. Oke, dat ook weer gezien.. Savonds heb ik met de kinderen gedanst en lekker bij de kinderen gezeten. Woensdag, alweer mijn laatste dag.. Wat voelt dat raar. Smorgens ga ik met Adwoa en Solomon naar de stad om een matras voor haar te kopen. Ik had haar bed uit de container gehaald en haar matras was erg slecht, dus ik heb besloten om van mijn eigen geld een nieuwe matras voor haar te kopen, 5 keer minder uitgaan voor mij in Nederland en Adwoa slaapt voor haar leven lang lekker. Als we de matras hebben gekocht brengen we haar bed en de matras naar haar huisje. We zetten het neer en het is nu echt een huisje waar ze kan gaan wonen, super leuk ze gaat er vrijdag waarschijnlijk intrekken. Smiddags zit ik gezellig bij de kinderen en doe ik niet zo veel bijzonders. Rond 5uur word er een nieuw meisje binnen gebracht van 2jaar oud met een beperking. Heftig om te zien dat dit zo binnen word gebracht, ik had dit nog niet eerder mee gemaakt dus dit raakte me. Om 6uur is mijn goodbye. Iedereen zingt mooi voor me en het is erg gezellig. Moses doet een heel lief woordje en bedankt me voor alles. Daarna krijg ik een kadotje van de kinderen, een boekje met van ieder kind een tekening, super lief!! Daarna komt Adwoa naar voren, ik kijk ervan op want ze is normaal erg stil en verlegen. Ze bedankt me voor alles en ze wenst me allemaal mooie dingen toe, super lief! Ze heeft iets voor me laten maken omdat ze me wil bedanken. Ze haalt een T-shirt uit haar tas die ze voor mij heeft laten maken met een hele mooie tekst. Als ik alleen de eerste regel al lees begin ik heel hard te huilen. Jeetje, dat iemand zoiets voor je doet, wat verschrikkelijk lief! Het raakt me enorm en het duurt even voordat ik haar kan bedanken. Na mijn goodbye blijf ik nog lang buiten om bij de kinderen te blijven. Donderdag, de dag van vertrek. Bah, helemaal geen zin om Hanukkah te verlaten. Smorgens neem ik afscheid van iedereen, ik knuffel met alle kinderen en ik besef me denk ik nog niet echt dat ik ze zo ga verlaten. Om tien uur komt mijn taxi, ik zwaai iedereen uit en knuffel met iedereen. Ik zwaai nog lachend uit het raam naar alle kinderen, maar wanneer we de drempel van de poort over gaan begin ik enorm te huilen. Pffff niet gedacht dat dit me zo zou raken, wat ga ik ze toch enorm missen en wat heb ik het goed gehad. Ik heb denk ik wel 10 minuten zitten huilen en daarna heb ik uit het raam gekeken en genoten van mijn laatste rit door Ghana. Na 2,5 uur rijden komen we aan op Kumasi airport. Daar check ik in en wacht ik 3uur en dan vlieg ik naar Ghana. Als het vliegtuig opstijgt begin ik weer te huilen, haha..  Ik besef me dat ik ze nu echt verlaat en dat vind ik niet leuk.. Na een fijne vlucht van een halfuurtje landen we in Accra. Daar wacht ik 7uur op mijn vlucht naar Frankfurt. Het wachten duurt lang.. we moeten al heel snel boarden waardoor we 4uur moeten wachten op stoeltjes waar verder niets te doen is, heel saai.. Na een half uurtje vertraging stijgen we op. Ik zit naast een oud Ghanees vrouwtje die haar zoon gaat bezoeken in Frankfurt, het is haar eerste keer vliegen en ze snapt er niet veel van. Ik leg haar veel uit en help haar bij alles haha lief vrouwtje. Na een goede vlucht landen we in Frankfurt. Daar moet ik rennen om mijn volgende vlucht te halen, en na een klein uurtje stijgen we op naar Amsterdam, na een korte fijne vlucht landen we in Amsterdam. Daar koffers halen en naar de aankomst hallen. Mijn ouders zouden me ophalen, want de rest moest allemaal werken.. Tegenvaller.. Maar als ik door de deuren kom staan ze er toch allemaal! Haha wat een super super leuke verassing, want dat had ik echt niet verwacht! Mama, papa, Linde, Kristel en opa staan me op te wachten met een heel groot spandoek! Wauw wat super super lief!! Ik heb het idee dat ik nog maar 2 weken weg ben geweest maar vind het wel heel fijn om ze allemaal weer te zien. We drinken nog wat op schiphol en gaan dan naar huis. Het is vreemd om weer in Nederland te zijn, want het is hier zo saai.. Niks te doen langs de weg en het is hier zo vreselijk stil. Bij thuiskomst is het heel raar om weer door huis te lopen, wat groot, en wat een luxe! Het is fijn om weer thuis te zijn, maar ik zou ook wel heel graag weer terug willen naar Hanukkah, want ik mis de lieve kindjes nu al heel erg!

Ik wil alle lieve mensen die dit avontuur voor mij mogelijk hebben gemaakt, heel erg bedanken! Ik heb een geweldig avontuur gehad en heb misschien wel de 9 mooiste weken van mijn leven mee mogen maken in Ghana. Lieve Mariette, Moses, Hanukkah kids en mama’s tot volgend jaar!