Bijna 4 weken in Ghana!

Wauw alweer bijna 4 weken in Ghana! Ik kan het niet geloven, wat gaat de tijd ongelofelijk snel. 

Vorige week zijn de kinderen weer begonnen aan hun school week. Daarmee begon voor mij ook weer wat nieuws want ik had dit nog niet eerder mee gemaakt. Maandag kleden we om 7uur de kinderen aan voor school. Ze dragen hier schooluniformen, de jongens een broek en blouse en de meisjes een jurkje. Ik vind dat ze dat in Nederland ook maar moeten invoeren. Een schooluniform voor elk schoolgaand kind, je ziet zo geen onderscheid tussen arm of rijk en niemand wordt beoordeeld op zijn of haar kleding. Iedereen is gelijk. Na het aankleden brengen we de kinderen naar school. De kinderen met een beperking en de wat oudere kinderen worden met de bus naar school gebracht want hun school is wat verder weg. Het grootste deel gaat naar de Circle of Live school. Dit is de school van Mariettes child care en staat tegenover Hanukkah. We steken dan de straat over met de kinderen en brengen de kinderen naar hun klas. Op maandag en vrijdag is er ‘s morgens een mars. Kinderen gaan dan om 8uur allemaal uit hun klas, ze zijn meestal rond half8 op school, en stellen zich buiten op in rijen. Elke klas zijn eigen rij. Een leraar doet dan een woordje en de kinderen bidden. Aan het eind zingen ze een lied en marcheren ze terug naar hun klassen. Erg mooi om te zien, ze beginnen allemaal samen de dag. Als we de kinderen naar school hebben gebracht gaan wij weer terug naar Hanukkah. ’s Morgens gaan we dan pre school doen met de kleine kinderen van 2/3 jaar. We maken puzzels, lezen boekjes of knutselen wat. De kinderen vinden dit erg leuk om te doen. Verder kun je ook nog snoezelen met de meervoudig gehandicapte kinderen  als de rest op school is. Omdat er dan geen andere kinderen zijn kun je de gehandicapte kinderen en de kleintjes veel aandacht geven. Maandag heb ik pre school gedaan met twee kleintjes. Om 3uur komen de kinderen weer uit school en moet je ze uitkleden en ze daarna helpen met hun huiswerk. Erg leuk om te doen! De rest van de week verloopt eigenlijk hetzelfde. De kinderen naar school en wij pre school en snoezelen. Op dinsdag, woensdag, donderdag en vrijdag verzorgen wij knutsel lessen op de school. We hebben dan in de ochtend twee klassen die we een knutsel les moeten geven. We mogen zelf verzinnen wat we ze gaan laten maken. De kinderen vinden deze knutsel lessen echt heel erg leuk en ik ook! Op woensdag ben ik samen met Sophie(andere vrijwilligster hier, van mijn leeftijd) mee geweest met Agnes (een mama) en haar gehandicapte zoontje om bloed te prikken. We gingen er met de taxi naartoe, en moesten maar 3 cedi betalen, vreemd.. als wij gaan moeten we altijd 7 cedi betalen. Haha, die taxi chaufeurs zullen dan wel denken, die zijn rijk zat haha! Nu weten we in ieder geval dat het ook voor 3 kan. Het bloedprikken is niet anders dan in Nederland. Na het bloedprikken gaan we naar de woensdag ochtend markt. Een hele grote markt. En nou, geloof me, die is WEL anders dan in Nederland! Haha wat een ervaring! Het is een drukte van belang en er lopen veel mensen met spullen op hun hoofd om dat te verkopen. Alles ligt uitgestald op de grond en zelfs de vis ligt in de zon. Het is een mengeling van veel kleuren en geuren en verschillende mensen. Op de markt zag ik een ding wat me raakte. We liepen tussen kraampjes door en links van mij stond een man met een megafoon en een Koran, hij was Moslim en verkondigde zijn geloof via de megafoon. Aan de rechterkant van mij stond een man met een megafoon en een Bijbel, hij was Christenen en verkondigde zijn geloof via de megafoon. Dat is toch wel typerend voor Ghana, Christenen en Moslims leven hier zo goed naast elkaar. Ik vond dit zo mooi om te zien dat het me bijna ontroerde. Hoe zou dit gaan in Nederland dacht ik? Denk aan al die nare dingen die we horen over de geloven, maar het kan dus ook gewoon zo! Laat elkaar in zijn of haar waarde en respecteer elkaars keuze. Daar kunnen wij in Nederland nog veel van leren! Op de markt halen we fruit en ik haal een stuk stof om daar later een jurk van te laten maken. Kost hier trouwens bijna niets, ongeveer 3 meter stof voor 15 cedi wat nog geen 5 euro is. Bij terugkomst komen de kinderen ook alweer uit school. De rest van de week verloopt hetzelfde als de andere dagen, kinderen aankleden, wegbrengen, pre school, knutsel les, snoezelen en daarna weer uitkleden. Zaterdag is het weekend en dan zijn de kinderen vrij. ‘S morgens gaan we weer even naar de stad en breng ik mijn stuk stof naar een kleermaker die er een jurkje van gaat maken, ik ben heel benieuwd! Bij terugkomst ga ik met de kinderen stoepkrijten met stoepkrijt wat ik in Nederland heb gekocht, de kinderen vinden het geweldig! En het leukst vinden ze elkaar overtrekken. Een iemand ligt op de grond en de ander tekent er omheen haha! ‘S middags is er bijbelklas. Dat is een paar kilometer verderop, de kinderen uit de buurt komen daar en de grote kinderen van Hanukkah, vanaf ongeveer 6 jaar. Ze krijgen dan eerst een bijbeltekst voorgelezen en daarna mogen ze voetballen, de kinderen vinden dit altijd heel erg leuk. De kinderen met een beperking gaan meestal niet mee. Een jongen met een verstandelijke beperking kan erg goed voetballen. Ik vraag of hij mee mag, en dit mag als ik op hem let, prima! Ik neem hem mee naar de slaapkamer en doe hem voetbal schoenen aan. Nou, hij kon niet meer stilzitten zo blij! Hij maakte telkens blije geluiden en sprong op en neer, hij was zo blij dat hij mocht voetballen. De hele weg naar de voetbal toe heeft hij trapbewegingen gemaakt en sprong hij op en neer. Mooi om te zien dat zo’n jongen daar zo van geniet en hoe meer hij genoot hoe meer ik genoot! Zaterdag avond gaan we gezellig met de vrijwilligers bij elkaar zitten. Zondag ochtend is er weer prayers, ik vind prayers echt mooi en ik vind dat Moses het echt heel erg mooi kan vertellen. In Nederland luisteren we in de kerk vaak naar de verhalen uit de bijbel, maar hebben we het naar mijn idee minder over de achterliggende gedachte. Hier wordt de achterliggende gedachte heel erg uitgelegd en wordt daar erg diep op ingegaan. Zo komt het veel meer binnen en steek je er veel meer van op. Misschien ook een idee voor de Nederlandse kerken. En sowieso het dansen en zingen en de gezelligheid schept al een band met elkaar en ook uit deze liederen haal je veel mooie boodschappen. Ik zal ze uit mijn hoofd leren en meenemen naar Nederland! Zondagmiddag zet ik het zwembadje op aan de vrijwilligerskant. Ik doe dan samen met Sophie een aantal kinderen in het zwembad, dit vinden ze heel erg leuk! Zondagavond zitten we weer gezellig bij elkaar. Maandag, de week begint weer. We doen overdag het zelfde als de andere dagen. Helaas ben ik deze maandag wat minder lekker te pas dus doe ik wat rustiger aan. Dinsdag kleden we weer de kinderen aan en ‘s morgens geven we twee knutsel lessen. We maken bloemen en met de andere klas maken we een kleurplaat. De kinderen vinden het erg leuk om te doen! ‘s Middags gaan we mee de gehandicapte kinderen op te halen van school. Deze kinderen gaan naar een specialneed school. De meervoudig gehandicapte kinderen gaan niet naar school, dit is niet omdat ze in Ghana wonen want ook in Nederland zouden deze kinderen niet naar school kunnen. De school waar de andere gehandicapte kinderen op zitten is erg groot. Er zitten veel verschillende kinderen op van down syndroom tot gedragsproblemen. De kinderen zijn blij om ons te zien en gaan snel met ons mee terug naar Hanukkah. Daarna gaan Sophie en ik nog even naar de apotheek om wat medicijnen te halen. Zooo dat is anders dan in Nederland! Ten eerste is het er een enorme bende haha, het krioelde er van de mensen op het moment dat wij er waren en van privacy hadden deze mensen nog nooit gehoord. Wie het hardst voordrong was als eerst aan de beurt en als je aan de beurt was stond de volgende al in je nek. Haha, snel de medicijnen pakken, betalen en wegwezen! ‘s Avonds zitten we nog gezellig bij elkaar omdat het de laatste avond van Ina is. Woensdag ochtend zwaaien we met alle kinderen Ina uit, Ina zat hier al toen ik kwam dus is het wel raar dat zij ineens naar huis gaat, maar goed alle vrijwilligers gaan een keer naar huis. ’s Morgens geven we een knutsel les aan de allerkleinsten, we gaan een masker verven. Het gaat heel erg goed en de kinderen vinden het super leuk! ‘s Middags gaan we naar de stad om boodschappen te doen en om mijn jurkje op te halen. Als we bij de Melcom zijn, waar we altijd onze boodschappen halen, wijst er een man die hier werkt naar mijn ring en daarna naar hem. Ohnee, hij wil trouwen.. Haha, hij wijst nog maal en ik zeg dat ik getrouwd ben. Hij kijkt me aan en vraagt: Where is your husband? En ik zeg: In Holland watching the kids! Okay… Hahahaha! Na de Melcom lopen we door naar Yaw, de kleermaker. Het is een super mooi jurkje geworden en ik ben er erg blij mee! Nu heb ik eindelijk een echt Ghanees jurkje!:) ‘s Avonds gaan we op tijd naar bed. Het waren weer twee weken vol nieuwe indrukken en vol mooie momenten!