Vierde week in Hanukkah

Vier weken in Hanukkah zijn voorbij gevlogen! Ik heb nog maar 4 dagen te gaan voordat ik weer in Nederland ben. Ik heb het hier onwijs naar mijn zin en heb eigenlijk nog helemaal niet zo’n zin om naar huis te gaan, het is hier gewoon te mooi! 

In deze week heb ik weer veel dingen meegemaakt en mogen ervaren. Maandag maak ik de nieuwe vrijwilligers wegwijs in Hanukkah en in Sunyani. Ik geef een rondleiding in Hanukkah en vertel ze over het kindertehuis. Daarna gaan we naar de stad en laat ik ze zien waar we boodschappen kunnen halen. Er zit een grote supermarkt waar we goed boodschappen kunnen halen, waar soms zelfs een westers product is te vinden. ‘s Middags halen we de kinderen uit school en maken we huiswerk. Het huiswerk is vaak niet heel veel en de kinderen willen zo graag spelen dat ze vaak zo klaar zijn met het huiswerk. Na het huiswerk willen ze heel graag weer spelen met de auto’s, het blijft leuk. ‘s Avonds is het weer tijd om te dansen! De volgende dag beginnen we de dag met kleuren in de colorroom samen met wat gehandicapte kinderen, zij zijn vandaag niet naar school want de taxi kwam niet opdagen. Normaal breng ik ze dan naar school maar de mama’s hadden besloten dat ze wel even thuis konden blijven. Prima, dan gaan wij wel even met ze kleuren in de colorroom. Ze vinden het geweldig, die extra persoonlijke aandacht genieten ze echt van. Na de lunch gaan we samen met deze kinderen wandelen. Twee in de rolstoel en de rest lopen, heerlijk uurtje wandelen op het heetst van de dag haha! Maar het was super leuk en de kids genoten enorm! Om drie uur komen de kids uit school en maken we weer huiswerk. Na het huiswerk komt er een donatie en wordt er snoep uit gedeeld. Er komen veel donaties vanuit Ghana, dit is vooral eten en kleren. De kinderen vinden dat altijd erg leuk. Om 5uur ga ik met de taxi opweg naar Sunyani om twee nieuwe vrijwilligers op te pikken. Ze zijn door de bus er eerder uitgezet dan op de vaste uitstapplaats. Na  veel heen en weer bellen vinden we elkaar eindelijk! Om 7uur zijn we weer terug in Hanukkah. Die avond gaan we weer dansen met de kinderen, dat vinden ze toch het leukst haha. De volgende dag is het een vakantiedag, het is suikerfeest en alle kinderen zijn vrij! ‘s Morgens geef ik de nieuwe vrijwilligers een rondleiding. Daarna gaan de mannen voetballen met de jongens en wij dames gaan met de meiden wandelen naar de nonnen die boven op de berg wonen, een stukje van Hanukkah. De nonnen hebben een geweldig mooie tuin en ik wou er graag nog even naartoe, de kids vinden het ook super om er naartoe te gaan want ze krijgen altijd wel iets lekkers uit de tuin mee! We worden van harte welkom geheten en krijgen een rondleiding door de tuin, prachtige bloemen en bomen echt geweldig! Alle kinderen krijgen een dikke avocado mee, super lief! De zusters vinden het altijd erg leuk als we komen en soms komen ze ook zelf naar Hanukkah om met de kinderen te spelen. Die middag gaan we spelen met het speelgoed en is het een gezellige middag. ‘s Avonds wordt er natuurlijk weer gedanst. Om het een beetje afwisselend te houden leer ik de kinderen een paar nieuwe dansjes, een groot succes! De volgende dag ga ik samen met Alice en Jennita, twee vrijwilligsters, de medische post opruimen. Er is veel medisch materiaal via een donatie gekomen dat op Hanukkah niet gebruikt wordt. Dit verzamelen we voor het ziekenhuis. De nurse van Hanukkah is erg blij dat we opruimen en ze helpt goed mee. Als we alles hebben opgeruimd en hebben geluncht gaan we naar het ziekenhuis. Het zijn echt heel erg veel dozen en met Ghanese precisie past alles in de taxi. In het ziekenhuis zijn ze super blij met de donatie! Als we terug willen blijkt de taxi zonder gas te zitten, een geluk bij een ongeluk want omdat we moeten wachten krijgen we een rondleiding door het ziekenhuis. We vertellen dat wij in Nederland zelf ook verpleegkundigen zijn en hierdoor krijgen we alles te zien, echt interessant maar ook heel erg confronterend. Het is er echt super armoedig en beholpen allemaal. De kraamafdeling is echt verschrikkelijk. Een grote zaal met 16 bedden waar vrouwen met de eerste weeën en pas bevallen vrouwen liggen. Achterin de zaal is een gordijn, daarachter staan vier bevallingsbedden van ijzer en echt heel erg oud. Als iemand persweeën krijgt wordt diegene naar achter het gordijn gebracht en daar wordt het kindje geboren. We staan echt met een open mond, wat een armoede en privacy dat kennen ze al helemaal niet. We gaan door naar de gewone en de kinderafdelingen. Ook allemaal erg armoedig en met heel veel mensen op een afdeling. Als je het niet zelf gezien hebt kun je het je bijna niet voorstellen hoe het is. Allemaal ijzeren bedden en propvol en zo kaal en armoedig, heel erg. Uit respect en ook omdat ik het niet over mijn hart kon verkrijgen heb ik geen foto’s gemaakt. Dan gaan we door naar de operatiekamers. Wij denken dat we gewoon even kijken maar voor we het weten hebben we een mutsje, mondkapje en operatieschort aan. We mogen een operatie bijwonen. Iets wat in Nederland echt ondenkbaar is. We moeten even wachten maar dan mogen we de ok binnen komen. Gewoon via een openstaande klapdeur zonder handen te wassen of iets. Daar zijn we getuige van een navelbreuk operatie. Heel bijzonder maar oh oh wat we daar allemaal gezien hebben.. het is teveel en te ingewikkeld om hier allemaal te benoemen maar laten we het er op houden dat ik mij hier nooit, maar dan ook nooit zou laten opereren. Nu ik dit typ en toen ik dit dacht voelde ik me schuldig en respectloos. Ik denk er zo over en noem dit ook zo hard terwijl dit ziekenhuis voor heel veel, duizenden, mensen het beste is wat ze hebben. Dan wordt je echt even met je beide benen keihard op de aarde gezet. Dit is de wereld waarin wij leven, dit is de wereld waarin de Nederlanders elke dag klagen over de slechte gezondheidszorg. Ik kan dat geklaag niet aanhoren, dat kon ik na de vorige keren Ghana al niet, maar na deze ervaring helemaal niet. Niemand kan kiezen waar zijn of haar wiegje staat en ik heb geluk gehad dat die van mij in Nederland staat en daar ben ik mij iedere dag bewust van en dankbaar voor. In stilte en ieder met onze eigen ervaringen en indrukken in ons hoofd rijden we terug naar Hanukkah. ‘s Avonds dans ik weer de nieuwe dansjes met de kinderen en ik vier dat ik gezond tussen al deze gezonde kinderen mag staan. De volgende dag is het vrijdag. ‘s Morgens gaan we met wat kinderen kleuren in de colorroom en leggen we de laatste hand aan het opruimen van de medische post, we kopen en nieuw tafelkleed en alles is weer als nieuw! Als we net onze lunch op hebben belt Moses of we mee willen naar een begrafenis. Iemand die Moses kent is overleden en Moses gaat er namens Hanukkah naartoe en vraagt of wij mee willen. Dat klinkt raar, naar een begrafenis van een vreemde maar hier in Ghana zijn de begrafenissen heel anders. Het is een grote ceremonie en een soort feest. Het is verdeeld over twee dagen, de ene dag de ceremonie en het soort feest en de volgende dag wordt de overledene op het kerkhof gelegd. Wij zijn getuige van de eerste dag, de ceremonie. We hebben allemaal donkere kleren aan gedaan en als we aankomen moeten we ons melden bij iemand. Het is een groot grasveld naast de kerk met daarop allemaal tentjes met daaronder stoelen. In het midden staat een grote foto van de overledene en daartussen dansen allemaal mensen en er wordt veel muziek gemaakt. Als we ons hebben gemeld worden onze namen omgeroepen en dan mogen we beginnen aan ons rondje. We lopen langs alle tentjes en geven alle mensen op de eerste rij een hand. Daarna nemen we zelf plaats in een tentje, ik beland op de eerste rij, wat inhoudt dat ik ook handen moet schudden.. na een tijdje brengt Moses geld naar het midden, waar een groepje mensen zit, de hoeveelheid geld dat gegeven wordt wordt omgeroepen. Hoe meer je geeft hoe beter, het wordt tenslotte omgeroepen. Daarna worden we opgehaald om te gaan eten. Een grote tent is ingericht met allemaal tafeltjes waar mensen aan kunnen zitten. We krijgen allemaal wat drinken en kunnen als we willen wat eten. Het is echt heel anders dan in Nederland. Hier wordt het leven van de overledene gevierd en gaat er niet zoveel aandacht naar het verdriet omdat iemand overleden is. Het leven wordt gevierd en God speelt daarin een belangrijke rol. Deze begrafenis was erg groots omdat deze overledene een publiekelijke functie had dus niet alle begrafenissen zijn  zo uitgebreid met zoveel eten, maar over het algemeen zijn ze allemaal hetzelfde. Het is voor Ghanezen ook erg belangrijk om naar begrafenissen toe te gaan, want als jij naar die van hen gaat, komt die familie weer op die van jou. En als jij helpt op een begrafenis helpen anderen jou als jouw familielid is overleden. Het was weer een hele ervaring om dit mee te maken. De volgende dag is het zaterdag, ‘s morgens wordt er schoongemaakt en aan het eind van de ochtend komt er een grote donatie van een school in de buurt. Er komen veel leerlingen mee, ze doneren veel eten en spelen allemaal met de kinderen, de kinderen vinden het geweldig! Ondertussen bereiden wij een diner voor, voor alle werkers van Hanukkah. Ik vind het belangrijk dat de werkers in het zonnetje worden gezet. Alle aandacht gaat vaak naar de kinderen terwijl zij zo hard werken! Zonder hen was er geen Hanukkah in de vorm zoals het nu is en was het niet zo’n mooi en liefdevol thuis voor al deze kinderen. Van het sponsorgeld van Pam en mij hebben we eten gekocht. We dekken de tafel mooi en maken voor iedere werker een bedank brief met daarbij een geldbedrag om ze te bedanken. Geld is toch wel hetgeen waar je ze het meest blij mee maakt. In de overtuiging dat ze een vergadering hebben komen om 2uur alle werkers op Hanukkah. Als ze in de dininghall komen zijn ze blij verrast en ontroert, ze vinden het geweldig. De kinderen zingen een danklied en Moses houdt een praatje. De Mama’s en alle werkers genieten er echt van! Ik overhandig iedereen een envelop en spreek nogmaals mijn waardering naar ze uit. Zonder hen kan Hanukkah niet bestaan. De Mama’s praten er nog lang over door en komen me allemaal persoonlijk bedanken. Mooi dat ik dit kan doen met het sponsorgeld dat we in Nederland ophalen! Die avond kijken we film met de kinderen want het is weekend! Madagascar deze keer, de kids vinden het geweldig en met wat lekkers en wat drinken zitten we allemaal gezellig film te kijken. De volgende dag is het alweer zondag. ‘s Morgens is er kerk op Hanukkah, er wordt weer erg mooi gezongen en het is mooi om Moses weer te horen bidden. ‘s Middags gaan de mannen voetballen met een grote groep kinderen. Wij dames gaan met wat meiden  een stuk richting de stad lopen om wat brood te kopen. Als we het hebben gevonden nemen we de taxi terug, een hele belevenis voor de kinderen, want zo vaak zitten ze niet in een taxi. ‘s Avonds dansen we just dance filmpjes na via de beamer. Dat vinden ze super leuk! Om 8uur is het bedtijd en is het weekend weer voorbij.

Ook dit verhaal is weer langer geworden dan in had verwacht. Als ik eenmaal aan het typen ben wil ik graag alles vertellen, er is ook zoveel te vertellen! Ik ga volop genieten van mijn laatste vier dagen in Hanukkah! Er staan weer veel leuke dingen op de planning, genoeg om nog een laatste reisverhaal over te schrijven. Dat ik mijn volgende reisverslag waarschijnlijk op het vliegveld typ wil ik nu nog even niet aan denken.