Op naar Hanukkah!

De eerste week in Ghana zit er alweer bijna op, jeetje wat gaat de tijd snel. Tijd om onze reis ervaringen te vertellen. De verbinding hier is erg slecht vandaar dat alles wat later komt. 

Maandagochtend om 9uur was het eindelijk zo ver. In de trein naar Schiphol! Onze reis naar Ghana kan beginnen! In de trein nog de laatste dingen bespreken; ik heb dit nog mee, jij ook? Oh dit ben ik vergeten... Haha we hebben zoveel spullen mee voor de kinderen dat we eigen spullen zijn vergeten, die kopen we daar wel. Op Schiphol ontmoeten we Mariette en Sarah, we vliegen samen naar Accra. Wat fijn om Mariette en Sarah te zien, het voelt direct al zo vertrouwd! De vlucht verloopt super. De aankomst in Accra is vooral; oja! Ach klopt ook! Linksaf! Deze trap op! Hahah we weten nog precies hoe het allemaal gaat en ondanks een verbouwing is er weinig veranderd. De controles verlopen allemaal nog hetzelfde, vijfdubbel en streng. Als we naar buiten lopen zien we onze taxi chauffeur al staan met een bordje Pam en Loes in zijn handen, kan niet missen! Hij brengt ons samen met een vriend naar het guesthouse waar we slapen. Als we de auto zien moeten we lachen, in Nederland zou iemand waarschijnlijk in paniek zijn geraakt. Hier passen nooit vier koffers en vier mensen in. Maar we onderschatten de Ghanese inpak kunsten, het past. Of nouja past? Pam en ik op de achterbank met een koffer tussen ons in, tassen op schoot en drie koffers achterin, de achterklep kan niet dicht en om te voorkomen dat de bovenste koffer er uit valt houden we deze vast. Past dus prima. Na een typisch Ghanees ritje door het donkere Accra komen we aan op onze bestemming. Misschien mooi om een typisch Ghanees ritje te beschrijven.. de eerste tien minuten hebben we ons afgevraagd of hij überhaupt licht voor de auto had, dat had hij uiteindelijk wel maar het was of alleen stadslicht of alleen het licht van de knipperlichten wat constant aanstond. Op stukken waar geen straatverlichting was werd aan een stuk getoeterd voor als er iemand zou lopen, afremmen is geen optie. Een paar keer heb ik maar even niet te veel nagedacht.. En alles ging uiteindelijk goed. Ons guesthouse is super en we vallen als een blok in slaap, om 03:15 gaat de wekker weer, op naar het vliegveld voor het tweede deel van de reis. Om 03:30 staat de taxichauffeur er weer en met dezelfde precisie wordt de auto ingepakt, en het past weer! Op het vliegveld verloopt alles soepel maar Ghanees, wat veel wachten en, in onze ogen, omslachtige dingen, inhoudt. Bijvoorbeeld; je moet de persoon die aan de andere kant van de hal zit wat vragen, dan bel je net zo lang tot diegene opneemt. Dat er heen lopen tien keer sneller gaat komt niet in ze op. Ach we zijn in Ghana, hier hebben we de tijd. Ook de tweede vlucht verloopt prima, stijgen en landen en na 45minuten staan we in Kumasi. Daar wacht Frank de taxichauffeur op ons. Maar hoe herken je een taxichauffeur die wij niet kennen tussen tientallen taxichauffeurs? Juist, niet. Er vanuit gaande dat hij ons wel zou herkennen, als enige blanken hier, liepen we naar buiten. En ja, na een tijdje meldt iemand zich die zegt dat hij Frank heet en Moses kent. Top! Inladen en wegwezen. Deze auto is beter. Pam voorin en ik samen met twee koffers naast me en wieltjes van een andere koffer in mn nek achterin, op naar Hanukkah! De rit duurt ongeveer 3uur en verloopt prima. We vallen soms in slaap want veel slaap hebben we nog niet gehad. Onderweg zien we weer allemaal Ghanese dingen en mooie omgevingen. Wat fijn om terug te zijn! Alle mensen zijn zo vriendelijk en verwelkomen ons met Akwaaba! Wat welkom betekend. Soms moet een kindje spontaan huilen als we langsrijden, want zo’n wit mens ziet er voor de eerste keer toch wel best eng uit. Na een rit van ruim 3uur rijden we de bekende straat op, Hanukkah ligt voor ons! Kriebels in onze buik en een golf van herkenning! We zijn er bijna!