Palmbomen, arme dorpjes en uit elkaar vallende taxi's.

De afgelopen dagen weer genoeg meegemaakt. Afgelopen donderdag was de graduation op de Circle of life school. Dit is een soort ceremonie/ feest om te vieren dat de kinderen van groep twee naar groep drie gaan. De dag ervoor hebben we allemaal een mooi jurkje voor onszelf gekocht zodat ook wij er goed bijlopen. Het is een leuke ochtend. Alle klassen hebben iets ingestudeerd, van dansen tot toneelstukken en zang. Erg mooi om te zien. Aan het einde mogen wij helpen met het uitdelen van de diploma's. Wij overhandigen de diploma's en gaan met het kind op de foto, want een obruni is toch iets bijzonders.. Dat voelt altijd nog wel raar hoor.. Ik voel me helemaal niet anders dan de mensen hier maar zij zien me allemaal als iets anders, mensen roepen obruni en vooral kinderen zwaaien veel. Toch een raar gevoel.. Op vrijdag gaan we naar het ziekenhuis. Daar delen we de knuffels uit die ik in nederland heb ingezameld. De kinderen zijn er echt heel erg blij mee! Super om te zien en te kunnen doen. De planning was om een weekje mee te lopen in het ziekenhuis maar dat is helaas niet gelukt.. 's Avonds is er een feestmaal voor de kids. Pam en ik betalen dit van ons sponsorgeld, iemand had ons speciaal geld gegeven voor zo'n maaltijd dus dat was heel erg leuk om te doen! Het eten was heerlijk en de kids hebben genoten! Zaterdag ga ik met Pam en Rens een dag weg. We gaan naar Boabeng Fiema. Dat is een dorpje met een groot bos waar heel veel apen zitten. We voeren de apen en krijgen een tour door het bos, heel interessant. Daarna gaan we naar Hand in Hand. Een kindertehuis speciaal voor kinderen/volwassenen met een beperking. Beide dingen was ik de vorige keer ook al geweest maar het was erg mooi om het weer te zien! Zondag hebben we een rustig dagje. Maandag gaan we spelletjes doen op het schoolplein met de kinderen, erg leuk! 's Middags komt er een grote donatie, een mevrouw die haar verjaardag graag wil vieren met Hanukkah. Ze heeft taart en heel veel eten bij zich, de kinderen vinden het geweldig! De volgende dag gaan Rens, Pam en ik voor een paar dagen weg. We gaan naar Kumasi en naar het Bosumtwi meer. De heenweg met de taxi duurt langer dan gedacht, namelijk meer dan 5uur.. het guesthouse waar we slapen bij het meer is echt heel erg slecht te bereiken. Een weg waar je in NL nog nauwelijks met je mountainbike zou fietsen moet nu onze taxi langs. Onze taxichauffeur vindt het niet zo leuk want hij is nogal zuinig op zijn taxi, en eerlijk gezegd vonden wij het ook niet zo leuk meer.. Wel kwamen we echt hele bijzondere en mooie dingen tegen. Een prachtige natuur en het rook er echt tropisch, precies zoals de geur in een vlindertuin in de dierentuin, heel bijzonder. We komen door echt arme dorpjes die echt van de bewoonde wereld afliggen. Alles bestaat er uit steen en ziet er armoedig uit, bah een heftig iets om dan te weten dat wij opweg zijn naar een guesthouse om uit te rusten aan een meer... Na een helse maar mooie tocht komen we aan bij het meer. Het is echt prachtig, heel mooi uitzicht! We brengen de middag door in een hangmat tussen de palmbomen, wauw! 's Avonds slapen we in een huisje maar helaas zijn we niet alleen. In ons plafond (kwamen er pas de volgende dag achter dat het het plafond was) woont een hele grote muizen familie. De hele avond en nacht horen we muizen piepen echt heel vies en eng haha. Gelukkig hebben we er geen gezien.. De volgende dag vertrekken we weer naar Kumasi om die stad te bekijken. De mensen van het guesthouse hebben een taxi voor ons geregeld. Nou met die taxi zou je in NL niet eens mee mogen doen aan een autorodeo, het viel van ellende uit elkaar echt vreselijk. Toen hij er midden in zo'n dorpje ook nog mee ophield dachten we helemaal dat we moesten lopen. Maar na wat vakkundig duw werk van een paar dorpelingen konden we onze weg weer vervolgen. Na 2uur komen we aan bij het hotel in Kumasi. Het hotel is top want we hebben zelfs warm water uit de douche!! Ooooh wat heerlijk is dat! De rest van de dag bekijken we Kumasi en bezoeken we nog een cacao fabriek, waar we helaas geen rondleiding mochten haha. Ruikt trouwens wel super lekker zo'n cacao fabriek we konden onze neus volgen en waren er zo haha. Kumasi is echt heel erg groot dus het is lastig echt goed de stad te zien. We vragen onze taxichauffeur om ons naar het 'centrum' te brengen zodat we wat kunnen zien en evt wat marktjes enzo kunnen zien. Helaas begreep hij niet helemaal wat we bedoelden en bracht hij ons naar een heel groot overdekt shoppingcenter. Echt mega groot. Er zat een supermarkt in waar we ons echt enorm de ogen hebben uitgekeken, jeetje wat groot!! Allemaal westerse producten. Wat is dat dan gek om te zien in zo'n land. We kopen niet zo veel want het is er duur en we hebben niet zoveel nodig, dit hebben we ten slotte zelf ook wel in NL. Als we door het shoppingcenter lopen vindt ik het heftig om het grote contrast te zien. Vanuit een hypermodern luxe shoppingcenter kijk ik op kleine arme huisjes waar de mensen voor zitten spullen te verkopen om 's avonds te kunnen eten. Dan haal ik toch liever daar mijn spullen. 's Avonds kijken we vanuit een heerlijk bed een film op een tv, echt heel fijn haha! Donderdag gaan we weer terug naar Hanukkah. Fijn om weer terug te zijn! Kids riepen weer allemaal onze namen en waren blij dat we terug waren! 

Het verhaal is iets langer geworden dan de bedoeling, misschien toch maar wat vaker een verhaal schrijven? haha. Ik zit nog steeds helemaal op mijn plek en ik vind het geweldig om hier te zijn. Ik geniet van de natuur en de omgeving hier. Als ik tijdens zo'n taxi rit uit mijn raam kijk denk ik; ja, dit is waar ik mijn leven al van gedroomd heb. Naar Afrika toe en de dorpjes etc zien en wat kunnen betekenen voor de mensen. En als in in Hanukkah bijvoorbeeld in de zomerhut zit met de kids om me heen, of met Kwame een liedje zing ja dan ben ik zo blij dat ik hier ben en voel ik me zo bevoorrecht en gelukkig, kan er niet eens een woord voor vinden.. Terwijl wij aan het meer waren zijn er twee kinderen terug gegaan naar familie. Deze broers woonden al 6,5 jaar op Hanukkah. Gelukkig is het contact met hun vader nu goed en kan hij weer voor ze zorgen. Zo goed dat dit kan want dit is zo belangrijk! Dat vind ik zo goed aan Hanukkah! De kids worden heel goed en enorm liefdevol opgevangen maar als het kan gaan ze ook terug. Natuurlijk gaat hier een heel proces aan vooraf en wordt er ook goed met de kinderen overlegd. In dit geval ging alles goed en zullen deze twee prachtige kids een geweldige toekomst met hun vader tegemoet gaan!! Met dit positieve verhaal sluit ik dit veel te lange reisblog af. Bedankt voor het lezen, ik hoop wat van mijn gevoel en ervaringen over te kunnen brengen met mijn verhalen. Mocht je benieuwd zijn naar iets vraag dan gerust of ik daar over wil schrijven want soms schrijf ik niet meer over de 'simpele' dingen omdat deze voor mij al zo 'normaal' zijn. Heel veel lieve groetjes uit het prachtige Ghana! xxx